Huishoudelijk reglement gemeenteraad: decretaal vraagrecht - interpellaties
Gehoord de toelichting en vragen van raadslid Filip Van De Winkel.
In ons land worden dagelijks bijna 250 fietsen gestolen per dag. Dit is het reële cijfer. Het officiële cijfer, dat regelmatig in communicaties wordt gehanteerd, ligt veel lager, want er wordt slechts 35% aangegeven, zo berekende Touring. 85.000 fietsen per jaar! We mogen hier spreken van een ware plaag. Bij de diefstallen zien we de laatste jaren een verschuiving van gewone fietsen naar duurdere fietsen. Steeds vaker mikken fietsdieven op elektrische fietsen, omdat die meer waard zijn. Is het stelen van fietsen een recent fenomeen? Neen, dit probleem houdt al jaren aan, ook in onze stad. Even googelen en ik ontdek dat onze burgemeester reeds in 2014 aangiftes over fietsdiefstallen niet langer wilde laten seponeren. ‘Dat staat aangestipt als prioriteit in het zonaal veiligheidsplan 2014-2017, ik wil niet dat fietsdieven nog langer vrijuit gaan’, aldus onze burgervader.
Wel, ik ook niet en samen met mij een legioen aan gedupeerde Aalstenaars die in de voorbije jaren – sommigen zelfs meermaals – slachtoffer werden van fietsdiefstal.
Ik lees in de krant van 4 oktober 2017: De burgemeester bindt de strijd aan met de fietsendieven die toeslaan in de fietsenstalling van het station. ‘Fietsers moeten hun fiets kunnen achterlaten op een locatie die écht bewaakt wordt, zegt de burgervader. ‘De fietsenstalling aan het station biedt momenteel – anno 2017, nota bene – een vals gevoel van veiligheid. Er zijn wel camera’s, maar de beelden moeten bekeken worden in Brussel en deze zijn van slechte kwaliteit. ‘Dat moet veranderen”, zegt de burgemeester kordaat. Kortrijk en Gent ervaren hetzelfde probleem. We gaan samen bekijken hoe de beelden sneller kunnen worden bekeken en fietsendieven zo sneller kunnen worden gevat. De politie neemt elk diefstaldossier ernstig. Bij elke officiële melding worden de beelden van de NMBS opgevraagd. Vaak wordt vastgesteld dat de beelden onvoldoende kwaliteit hebben om een fietsendief te herkennen. ‘Wij willen de werking van de camera’s verbeteren, zodat ze een efficiënt instrument worden tegen fietsendieven’, aldus de burgemeester in 2017.
Wat is er intussen veranderd? Zijn de eerdere beloften waargemaakt? Zo ja, wat hebben deze dan opgebracht? Ik spreek me niet uit over de verrichte inspanningen, maar ik meen te mogen stellen dat we nog niet veel effect mochten ervaren. Er is nog zéér veel werk aan de winkel.
Het loze sprookje omtrent de veilige camera’s in de fietsenstalling aan het station heeft nu toch lang genoeg geduurd. Steevast worden slachtoffers nu nog steeds wandelen gestuurd met het verhaal dat de beelden van de NMBS niet tot in Aalst geraken en ja, nog steeds kwalitatief niet voldoen. Stop dan, a.u.b., met de burger telkens in de val te laten lopen, onder het mom van ‘uw fiets wordt hier bewaakt’. Dit is een pertinente leugen en zorgt voor een steeds toenemende frustratie bij de burger.
Vorige zomer riep ik via sociale media slachtoffers van fietsdiefstal op zich te melden. Ik verzamelde tientallen verhalen van behoorlijk gefrustreerde mensen wier stalen ros was gestolen, niet enkel in de stationsomgeving maar ook elders in de stad. Mij werden dossiers toegestopt van acties die in andere steden in Vlaanderen en Nederland succes kenden. Leuven gaat in de aanval, in Nederland staat men nog veel verder in de strijd, met succes overigens.
Vragen:
over de interpellatie van raadslid Filip Van De Winkel aangaande 'Fietsendiefstallen in Aalst: Task Force?'.